امکان سنجی انتقال شرط و موافقتنامه داوری
پدیدآورده ها، ره پیک، سیامک؛عزیزیانی، مجید
حقوق، دیدگاه های حقوق قضایی، تابستان ۱۳۹۷ – شماره ۸۲ علمی-پژوهشی
چکیده
قابلیت انتقال شرط داوری یا موافقتنامه داوری از موضوعات بسیار مهم در حوزه داوری داخلی و خارجی است و در حقوق کشورهای دیگری از جمله انگلیس و آمریکا این اصل مورد پذیرش واقع شده است. در این خصوص موافقان و مخالفانی نیز وجود دارند که هر یک دارای استدلالی در این باره هستند. در حقوق ایران مفاد ماده ۴۸۱ قانون آیین دادرسی دادگاههای عمومی و انقلاب در امور مدنی مصوب ۱۳۷۹ که همان ماده ۶۵۶ قانون آیین دادرسی مدنی سابق میباشد، فوت یکی از طرفین قرارداد را سبب زوال داوری دانسته است؛ بنابراین اگر داوری ضمن عقد لازم و یا حتی قرارداد موضوع ماده ۱۰ قانون مدنی مورد توافق قرار گیرد، با فوت یکی از طرفین معامله، هر چند عقد به اعتبار خود در حق وراث باقی میماند، لیکن، شرط داوری ضمیمه آن زایل میگردد و این بدان معنا است که انتقال قهری عقد لازم، سبب انتقال شرط داوری مندرج در آن نمیشود. این مقاله از مداقه و بررسی مواد فوق، قابلیت شخصی بودن شرط داوری را نتیجه گیری می‌نماید.