پدیدآورده: آزاد منش، رضا
میان رشتهای مطالعات علوم سیاسی، حقوق و فقه بهار 1397 ، دوره چهارم – شماره ½
چکیده:
قرارداد داوری همانند همه قراردادها میبایست شرائط صحت عقود را داشته باشد و در این خصوص تعارض و ایرادی در میان حقوقدانان و رویه قضائی مطرح نمیباشد، لیکن سوال و اختلاف نظر در مورد موافقتنامه داوری حاصل شده که ایا موافقتنامه داوری مستقل از قرارداد اصلی می باشد یا شرط تبعی می باشد و بدون قرارداد اصلی اثر ان (شرط داوری) نیز منتفی و بلا اثر می گردد. این اختلاف از انجا حاصل می شود که در قانون ائین دادرسی مدنی و دیگر قوانین داخلی به استثناء قانون داوری تجاری بین المللی مصوب 1376 موافقتنامه داوری را نابع قرارداد اصلی میدانند. استقلال و یا عدم استقلال موافقتنامه داوری از قرارداد اصلی از ان منظر بسیار مهم است که تاثیر پذیری و آثار فراوان شرط داوری و قرارداد اصلی بر یکدیگر دارند در صورت قائل به وجود استقلال برای موافقتنامه داوری ابطال یا فسخ قرارداد اصلی تاثیری بر شرط داوری ندارد و در صورت عدم استقلال موافقتنامه یا شرط داوری و با توجه به تبعی بودن ان بلا شک در این مورد موافقتنامه داوری و یا شرط داوری ضمن عقد بی اثر می شود با انکه نظریات فراوانی در خصوص پذیرش استقلال شرط داوری وجود دارد لیکن حکم صریح قانونی که برای تمامی داوری های داخلی و بین المللی این مستقل بودن را تائید کند وجود ندارد لذا هدف تحقیق حاضر بررسی تاثیر بطلان قرارداد اصلی بر موافقتنامه داوری است. از این رو نخست وضعیت استقلال شرط داوری در داوری های داخلی بررسی و در ادامه استقلال شرط داوری از قرارداد اصلی در داوری های تجاری بین المللی مورد کنکاش و پژوهش قرار خواهد گرفت